Karakozak, çizgi ile renk bileşenleri nesnenin kütlesel yapısının içinden geçerek  düşünsel, güncel ve toplumsal çelişkileri arka-planda görünür kılar. Bu sırları ve kaybolan anlamları açan gizli anahtarı yani rezonansı tartışır. Evrendeki her şey, en küçük ve en basit formdan en karmaşık oluşuma kadar sonsuz ve sürekli bir titreşim içerisindedir. Düşünce bir titreşimdir. Ses, söz, ışık, evren bir titreşimdir.

Karakozak, tüm metaforik benzetmeler ve sembollerle anlam yüklemeye ve aynı zamanda görünmeyen realitelere giden kapıyı açar.. Her nesne bir ritim içinde varolmakta ve rezonans kendisiyle rezonans içinde olan nesnelerin hem kendileriyle hem de birbirleriyle titreşime geçer.  

Karakozak, yapbozun içindeki bir parça olmaktan çıkıp, rasyonel aklın ulaşabileceğinden daha derinde içsel ve spiritüel bir yolculukla yapbozun ta kendisi olarak yeniden şekillenmek ister.